Mijn kruistocht naar de Maria in mij is tot nu toe een boeiende trip. Voor mij gaat het over verbinden en loslaten, buiten en binnen, onder en boven. Ik heb gisteren mijn tiende paneetlje afgrond en ik ben nu beelden aan het vormen voor de elfde . Stap voor stap leg ik de weg af. Ik kom van alles tegen. Soms wil ik mijn niet (meer) verbinden en het liefst meteen weer loslaten maar ja - je kunt niet loslaten als je je niet verbonden hebt. Soms wil ik sneller gaan maar dat voelt als geforceerd en dan moet ik terug naar de bron. Ik zit helemaal in de stroom en wil er eigenlijk ook niet uit. Af en toe met de hond een flinke wandeling dat maakt mijn blik weer helder. Waar het eindigt ?